Տրանսպորտային, ենթակառուցվածքների, առեւտրային հարաբերությունների լուծման, ապաշրջափակման եւ դեռեւս անլուծելի խնդիրների լուծումը․ սա այն ամենն է, ինչը կարող է զգալիորեն դրական ազդել եւ մեծ հավելում լինել ԵՏՄ հեռանկարային զարգացման համար։ Այս մասին Եվրասիական փորձագիտական ակումբի եւ «ԵԱՏՄ-ին Հայաստանի անդամակցության յոթ տարիները. եվրասիական ինտեգրացիան երեկ, այսօր, վաղը» 7-րդ նիստի ժամանակ ասաց Ռուսաստանի պետական հումանիտար համալսարանի պրոֆեսոր, պատմական գիտությունների դոկտոր Թամարա Գուզենկովան՝ մեկնաբանելով «3+3» հարթակի գործունեությունը (Վրաստանը չի մասնակցում այս ձեւաչափին, որը փաստացի «3+2» է-խմբ.):
«Այս հարթակը գերակշռող, հիմնականում տնտեսական բնույթ ունի, եւ այդ բանակցային նախագծի իրականացումն ուղղված է տարածաշրջանի տնտեսական զարգացման արագացման հայեցակարգի լուծմանն ու կյանքի կոչմանը։ Իհարկե, մենք չենք կարող հրաժարվել այս հարթակի քաղաքական բաղադրիչից, այն անպայման լինելու է, սակայն կարծում եմ, որ այն մեծամասամբ ենթակա բնույթ է կրում։ Ուստի քաղաքական հավակնությունները, պահանջները, ռեւանշիստական բնույթի ծրագրերը պետք է կրեն երկրորդական եւ օժանդակ բնույթ։ Սա իմ կարծիքն է»,-ասաց նա։
Եվ չնայած քննարկման ժամանակ հայ մասնակիցների անհամաձայնությանը՝ նա ընդգծեց, որ համաձայն չէ իր որոշ գործընկերների այն կարծիքին, որ անհրաժեշտ է ամեն ինչ սկսել մաքուր էջից։ «Դա չի ստացվի, քանի որ չենք կարող մոռանալ պատմությունը, հրաժարվել դրանից։ Ուստի քաղաքական գործիչները, դիվանագետները, տնտեսագետները եւ այլ փորձագետներ շատ լուրջ աշխատանք պետք է տանեն։ Կարծում եմ, որ հայերին բնորոշ է «պատմական զոհի» համախտանիշը , որը վերածվում է քաղաքական պրակտիկայի։ Մենք պետք է հաղթահարենք մեր սեփական ամբիցիաները։ Այս գործընթացում մեծ նշանակություն ունի գործնական բաղադրիչը, այն է՝ գիտակցումը, որ, այո, ձեռնտու է բացել բոլոր տրանսպորտային ուղիները, ձեռնտու է ազատ առեւտուր հաստատել՝ վիճելի տարածքներով հանգիստ անցնելու համար։ Սակայն թե՛ Հայաստանում, թե՛ Ադրբեջանում իշխանությունները խիստ կախում ունեն հասարակական կարծիքից, երկու երկրում էլ ցանկացած փորձ, ցանկացած քայլ կարող է ընկալվել որպես դավաճանություն ազգային շահերին, հայրենիքին։ Մեր դիվանագետներն անընդհատ շեշտում են, որ սա խորհրդատվական հարթակ է, հարթակ տնտեսական խնդիրների լուծման համար»։
Ըստ ռուս փորձագետի՝ այս հարթակում Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի դաշինքն ամենից հասկանալին է, իսկ Հայաստանի դիրքորոշումն ավելի բարդ ու անորոշ է՝ չնայած այն հանգամանքին, որ Հայաստանը Ռուսաստանի ռազմավարական դաշնակիցն է եւ այս դեպքում հանդես է գալիս որպես հուսալի գործընկեր, այնուամենայնիվ, ներկայումս հանրապետությունում տրամադրությունները տարբեր են, այդ թվում՝ հակառուսական։ Ուստի, այն թուլացնելու համար աշխատանքներ պետք է տարվեն։
Ինչ վերաբերում է Ռուսաստանին, Թամարա Գուզենկովան կարծում է, որ այն առանձնահատուկ դեր ունի. «Ռուսաստանն ունի հատուկ գործառույթներ եւ հատուկ առաքելություն։ Առաքելությունն այս հարթակի մասնակիցներին «հաշտեցնելն» է եւ որոշ չափով ստիպել նրանց բանակցել»,-ասաց նա։
«Կցանկանայի խորհուրդ տալ Հայաստանին բաց չթողնել իր հնարավորությունների պահը, քանի որ իրավիճակի չափից ավելի սրումը, սեփական շահերի բացարձակացումը կարող են երկրին զրկել իր առջեւ բացվող հեռանկարներից»,-ամփոփեց Գուզենկովան։
